در طول پنجاه سال گذشته انقلاب دیگری در استفاده از سرامیک برای بهبود کیفیت زندگی انسان رخ داده است. این انقلاب توسعه سرامیک های طراحی و ساخته شده ویژه برای ترمیم و بازسازی قسمت های بیمار، آسیب دیده یا "فرسوده" بدن است. سرامیک‌هایی که برای این منظور استفاده می شوند، بیوسرامیک نامیده می شوند.
این کتاب اصول مربوط به استفاده از سرامیک در بدنه را شرح می دهد. بیشتر کاربردهای بالینی بیوسرامیک به ترمیم سیستم اسکلتی متشکل از استخوان ها، مفاصل و دندان ها و تقویت بافت‌های سخت و نرم مربوط می شود. همچنین از سرامیک‌ها برای جایگزینی قسمت هایی از سیستم قلبی عروقی به ویژه دریچه های قلب استفاده می شود.
در موقعیت‌های دیگر، سرامیک به‌عنوان پوشش روی یک بستر، یا به‌عنوان فاز دوم در یک کامپوزیت استفاده می‌شود، که ویژگی‌های هر دو را در یک ماده جدید با خواص مکانیکی و بیوشیمیایی افزایش یافته ترکیب می‌کند. این کتاب به استفاده از سرامیک به عنوان ایمپلنت اختصاص دارد. بسیاری از ترکیبات سرامیک برای استفاده بالقوه در بدن آزمایش شده اند، اما تعداد کمی از آنها به کاربرد بالینی انسانی رسیده اند. موفقیت بالینی مستلزم دستیابی همزمان به یک رابط پایدار با بافت همبند و تطابق مناسب و عملکردی رفتار مکانیکی ایمپلنت با بافتی است که باید جایگزین شود. مواد کمی این نیاز دوگانه شدید را برای استفاده بالینی برآورده می کنند.