دانلود فایل پاورپوینت جامع و کامل درباره ی بیماری اختلال پارانوئید همراه با ذکر منابع کاملا قابل ویرایش و اجرا در کامپیوتر و موبایل
بخشی از متن پاورپوینت اختلالات پارانوئید: پارانوئید باوری است غیر واقعی مبنی بر این که دیگران قصد آزار رساندن به ما را دارند.
تا اینجای کار ، همه چیز درست است . اما یک جمله ی تعریفی ، به همان اندازه که به پرسش ما پاسخ می دهد ، خود نیز پرسش های زیادی را بر می انگیزد. برای این که بدانیم پارانوئید واقعا چه نوع بیماری است ، باید به بررسی بیشتری بپردازیم.
مثلا ، پارانوئید چه نوع ترس هایی را سبب می شود؟
این ترس ها چه تأثیری بر ما خواهند داشت؟ آیا به افکار پارانویایی خود واقعا باور داریم؟ ترس پارانویایی چه نوع ترسی است؟ فکر می کنیم چه کسی قصد آزار ما را دارد؟ آیا از تیپ های خاصی بیشتر از دیگران می ترسیم؟ فکر می کنیم این آدم های بد می خواهند با ما چه کنند و چرا؟ آیا آنان قصد دارند امروز ، فردا، یا روزی در آینده به ما آسیب برسانند؟
این گونه پرسش ها به ما کمک می کنند تا به شناخت درستی از چیستی پارانوئید برسیم.
گاهی اوقات با ترس و نگرانی ما از دیگران بجاست. از این گذشته ، اگر کسی چاقو به دست به طرف ما بیاید ، باید به اندازه ی کافی هوشیار باشیم تا خود را از خطر برهانیم. اما وقتی ترس ما از دیگران به ترسی بی دلیل بدل شود ، مثل وقتی که از دیدن مردان جوان در خیابان عصبی میشویم - خب ، این دقیقا همان تعریف پارانوئید است. وقتی نگرانی ما مهار نشود ، می تواند ما را وادار کند تا به شیوه های غیرعادی عمل کنیم.
به عنوان مثال ، مردم غالبا با دست زدن به اقداماتی می کوشند تا احتمال آسیب دیدگی خود را به حداقل برسانند. چیزی که روان شناسان به آن رفتارهای ایمن می گویند.
متداول ترین نوع رفتارهای ایمن ، اجتناب کردن است. بنابراین ، وقتی کسی نگران این باشد که مبادا مورد حمله قرار گیرد احتمالا شب از خانه بیرون نمی رود. اما رفتارهای ایمن ممکن است شکل دیگری هم به خود بگیرند.
مثلا شاید بخواهیم کسی را که قصد اذیت و آزار ما را دارد ، آرام کنیم این گونه رفتار را روان شناسان رفتار صلح جویانه می نامند. یا شاید بکوشیم با حفظ هوشیاری خود همیشه از خودمان مراقبت کنیم.
45 % از این افراد در مترو احساس خطر می کردند و به نحوی واقعا پارانوئیدی واکنش نشان میدادند.
به یاد آورید که شخصیت های مجازی به گونه ای برنامه ریزی شده بودند که رفتارشان کاملا طبیعی باشد. بنابراین ، محیط خارجی ولو این که مجازی باشد ، نمی تواند پاسخی را که به دنبالش هستیم ، به ما بدهد. ما باید کمی ژرف تر به موضوع بیندیشیم. در واقع باید ویژگیها و ساختار روانی شرکت کنندگان را مطالعه و بررسی کنیم.
قبل از آن که شرکت کنندگان سوار بر مترو شوند ، به آنها پرسشنامه هایی داده شد. آنان 90 دقیقه وقت داشتند تا به آنها پاسخ دهند و همینطور هم از آنان آزمایش هایی به عمل آورده شد. وقتی نتایج این بررسی ها را با واکنش های آنان با این تجربه ، یعنی سفر مجازیشان مقایسه شد، نتایج بسیار جالبی بدست آمد.