تعیین فشار تزریق مناسب برای محیط خشک در تونل های حفر شده توسط ‏TBM‎ ‎‏ با استفاده از نرم افزار عدد

در هنگام حفر به کمک روش های تونل سازی مکانیزه و بعد از نصب سیستم های
نگهداری، بین سطح خارجی تگهداری نصب شده و محیط حفاری شده یک فضای خالی به وجود می اید که می بایست جهت جلوگیری از ریزش خاک وسنگ به درون این فضا  و ایجاد نشست سطحی در اثر این ریزش به وسیله ماده مناسبی پر شود. پر کردن این فضای خالی حلقوی به عنوان عملیات backfilling  یاد می شود که معمولاً با استفاده از دوغاب های تهیه شده از سیمان، ماسه، آب و .... انجام می شود لذا می بایست دوغاب تزریق هم دارای قابلیت پمپاژ خوبی باشد و نیزعلاوه بر خاصیت پر کنندگی دارای مقاومت لازم نیز بوده و حتی در شرایط نمناک قدرت آب بند کنندگی لازم را جهت جلوگیری از نفوذ آب به درون تونل  و یا سینه کار داشته باشد.
در این مقاله با بررسی یک مطالعه موردی(تونل های قطار شهری شیراز) به تشریح مسئله
پرداخته شد. با توجه به اینکه تونل های قطار شهری شیراز در آینده ای نزدیک در  محیط خشک حفر می شود و نیازی به خاصیت آب بند کنندگی دوغاب نمی باشد از طرفی عملیات تزریق می بایست تحت فشار مناسبی انجام گیرد  به گونه ای که نه چنان کم باشد که باعث ریزش خاک به درون این فضای خالی ودر نهایت باعث بروز نشست سطحی شود و نه چنان زیاد باشد که باعث شکست هیدرولیکی در خاک اطراف، بالازدگی سطح و یا آسیب به نگهداری نصب شده گردد در این مقاله با استفاده از نرم افزار Plaxis 3D Tunnel، با بررسی  تاًثیر فشار تزریق بر میزان نشست ایچاد شده فشاری برابر با 150 کیلو پاسکال جهت تزریق دوغاب به درون فضای خالی به دست آمد.